Палестиналық жазушы И.Азимнің «Жоғалу коды» романының көркемдік ерекшеліктері: жарақат теориясының деколонизациясы
Қаралымдар: 47 / PDF жүктеулері: 74
DOI:
https://doi.org/10.32523/2616-678X-2022-141-4-148-158Кілт сөздер:
жарақат теориясы, Накба (апат), көркемдік ерекшеліктері, деколонизация, ұжымдық жады, қарсылықАңдатпа
Тарихи қатысу құқығын жоғалту және Аля отбасын мазалайтын травматикалық тәжірибе
тиесілілік пен бірегейлік анықтамаларын қиындатады. Бұл ұғымдар мен Палестина тарихының ауыр
жады палестиналық жазушы Ибтисам Азимнің 2014 жылы шыққан «Жоғалу коды» романында қайта
қарастырылған. Бұл мақала осы романның көркемдік ерекшеліктерін қарастырады және палестиналық
тәжірибені түсіндіруге қатысты жарақат теориясына күмән келтіреді. Теорияның өзектілігі басты кейіпкерлердің бейнелерін іздеу үшін де бағаланады: Израильде тұратын палестиналық Аля және оның
әжесі, 1948 жылғы Накбаның негізгі куәгері. Жарақат теориясы бойынша әдебиеттерге қысқаша шолу
жасалды, сондай-ақ осы жарақат теориясына еуроцентристік көзқарастың кемшіліктері талданады, психологиялық реализм жанрында жазылған Ибтисам Азимнің «Жоғалу коды» романына негізделген палестиналық тәжірибеге қатысты жарақат теориясын деколонизациялау мүмкіндігі қарастырылады. «Жоғалу коды» романына сәйкес, жарақаттаушы оқиғалар кейінгі палестиналық ұрпақтарға беріледі
және осылайша Израильдегі азшылықтың ұлттық болмысын сақтайды. Бұл азшылық халықтардың, атап
айтқанда палестиналықтардың жеке және ұжымдық жадының жойылуына травматикалық естеліктердің
қалай қарсылық көрсету нысаны бола алатынын көрсетеді. Палестина тәжірибесін жеткізу және, біздің
ойымызша, жарақат теориясын деколонизациялау үшін жазушы психологиялық реализмнің келесі
көркемдік ерекшеліктерін пайдаланды: кейіпкерлердің ішкі өміріне, олардың ойларына, сезімдеріне,
тәжірибелеріне назар аудару, ал роман сюжеті олардың шынайы ішкі жан дүниесін ашуға негіз болады.
